مطالب مرتبط با اخراج کارگر
از آنجا که مهم ترین سند بین المللی در این زمینه - یعنی مقاوله نامه شماره ۱۵۸ مصوب ۱۹۸۲ سازمان بین المللی کار - در قوانین شماری از کشورهای عضو این سازمان تأثیر بسزایی داشته است، برخی ازمهم ترین نکته های آن را یادآور می شویم و سپس، موارد اخراج را در قانون کار ایران بررسی می کنیم.
دلایل توجیه کننده اخراج
الف)امور مربوط به رفتار کارگر
رفتار کارگر در صورتی مجوز اخراج می شود که حالت تقصیر پیدا کند. البته، مفهوم تقصیر باید در قانون ومقررات داخلی کشورهای عضو روشن باشد. رفتار تقصیر آمیز را به طور کلی می توان به دو دسته تقسیم کرد:
١. هنگامی که کارگر وظیفه ای را که بر عهده دارد، بد اجرا کند؛
۲. مواردی که رفتار کارگر موجب به هم ریختن نظم محل کار یا اخلال در اجرای وظایف دیگران شود.
رفتارهای دسته نخست - یعنی تقصیر ناشی از اجرای نادرست وظایف قراردادی - شامل سهل انگاری درانجام کارها، تخلف از آیین نامه کارگاه، اجرا نکردن دستورهای قانونی کارفرما یا مافوق و غیبت ناموجه است.
دسته دوم یا رفتار سرزنش پذیر در محیط کار نیز شامل بی انضباطی، اعمال خشونت، ناسزاگویی، اخلال در آرامش محیط کار، حضور در محل کار در حال مستی یا پس از استعمال مواد مخدر و نوشیدن مشروبات الکلی یا استعمال مواد مخدر در محل کار می شود.
افزون بر آن، میان تقصیر مهم و غیر مهم نیز فرق گذارده میشود. در موارد تقصیر مهم که باید در قانون تعریف شود، اخراج فوری را مجاز می شمارند؛ در صورتی که در موارد تقصیر غیر مهم، اخراج زمانی موجه است که عمل پس از یک یا چند بار اخطار، تکرار شده و اخراج نیز همراه با اخطار قبلی باشد.
